Eind van de reis naar Austin
Door: Ronald Zierikzee
Blijf op de hoogte en volg Grabowsky
19 Oktober 2015 | Verenigde Staten, Austin
10 uur vliegen is een hele tijd. Hoe vergaat het ons ? Het personeel van BA levert verrassend goed vliegtuig eten en je krijgt er gewoon een wijntje bij. Zo nu en dan doen we een powernapje en de eerste uren komen we prima door. Door verkoudheid zijn de voorhoofdholtes van Floris ontstoken en hij heeft barstende hoofdpijn. Ronald krijgt pijn in de nek en hoofd door de “ontspannen” zit en wordt ook steeds brakker. Alleen Robert heeft nergens last van. Maar tegen de avond, NL timezone, worden we toch moe en steeds brakker uitgezonderd Robert nog steeds. Hoe doet hij dat toch ? Zijn powernapjes helpen blijkbaar goed. Komt vast omdat hij bij het raam zit.
We vliegen boven schitterende wolken die als eindeloze sneeuwvelden onder ons door glijden en verwonderen ons over de schoonheid van het palet wat voor onze ogen voorbij glijdt.
Aan het einde van de vlucht is Ronald misselijk, heeft papieren zakjes nodig, Floris is weer wat opgeknapt en Robert had zowieso al nergens last van. We zijn eindelijk geland ! Op naar het hotel. Het weer is 27 graden met een zwak briesje. Maar eerst door de customs heen. Tegenwoordig is dat ook al Self Service. Je moet je passpoort scannen, een selfie nemen, vier vingers van je hand scannen, alles laten nakijken en dan mag je in de rij als je je bagage hebt. Bij customs aangekomen wederom al je vingers scannen, weer een foto en controle van de gegevens. Nadat Ronald een interview heeft gehad en blijkbaar de goede antwoorden heeft gegeven, op naar de taxi en het hotel. Daar aangekomen gebeuren er twee dingen. Ronald puts all systems down en gaat de hoofdpijn te lijf met rust en duisternis. Floris en Robert gaan eten en we spreken elkaar pas weer laat in de NL nacht, begin van de avond hier in Austin. Morgen is het plan om wat natuurschoon te bekijken hier vlak in de buurt maar eerst nu met zijn allen slapen.
We vliegen boven schitterende wolken die als eindeloze sneeuwvelden onder ons door glijden en verwonderen ons over de schoonheid van het palet wat voor onze ogen voorbij glijdt.
Aan het einde van de vlucht is Ronald misselijk, heeft papieren zakjes nodig, Floris is weer wat opgeknapt en Robert had zowieso al nergens last van. We zijn eindelijk geland ! Op naar het hotel. Het weer is 27 graden met een zwak briesje. Maar eerst door de customs heen. Tegenwoordig is dat ook al Self Service. Je moet je passpoort scannen, een selfie nemen, vier vingers van je hand scannen, alles laten nakijken en dan mag je in de rij als je je bagage hebt. Bij customs aangekomen wederom al je vingers scannen, weer een foto en controle van de gegevens. Nadat Ronald een interview heeft gehad en blijkbaar de goede antwoorden heeft gegeven, op naar de taxi en het hotel. Daar aangekomen gebeuren er twee dingen. Ronald puts all systems down en gaat de hoofdpijn te lijf met rust en duisternis. Floris en Robert gaan eten en we spreken elkaar pas weer laat in de NL nacht, begin van de avond hier in Austin. Morgen is het plan om wat natuurschoon te bekijken hier vlak in de buurt maar eerst nu met zijn allen slapen.
-
19 Oktober 2015 - 09:39
Hasan Demir:
Enjoy en sweet dreams! -
20 Oktober 2015 - 08:34
Carmin:
Leuk verslag! Hoe gaat het met de jetlag??? -
20 Oktober 2015 - 15:12
The RonZ:
Onze jetlag valt wel mee hoor. We kwamen eind van de middag aan en dan is het feitelijk al heeeeeel lang bedtijd. Dus we zijn gaan slapen (ik eerder ivm hoofdpijn en nekpijn) en hebben voldoende uren gepakt. Je merkt wel dat je iets moet omschakelen maar voorlopig gaat alles ok !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
